Το σώμα της διαιτησίας στους αγώνες της Πάλης, αποτελείται από το διαιτητή, τον κριτή, τον αρχηγό του ταπί, και τον ελεγκτή. Ο αγώνας διευθύνεται από το διαιτητή ο οποίος είναι υπεύθυνος για την τήρηση της τάξης πάνω στο ταπί, για την προστασία των παλαιστών από αντιαθλητικές ενέργειες, για την τήρηση των κανονισμών και για το σεβασμό του φίλαθλου πνεύματος.
Οι παλαιστές έπρεπε να αγωνίζονται με σώμα-με-σώμα σε έναν κυκλικό χώρο, τη παλαίστρα, καλυμμένη με άμμο για να αποφευχθούν τραυματισμοί.
Τόση μεγάλη σημασία είχαν για τους αρχαίους Έλληνες οι Πανελλήνιοι αγώνες.
Μια ιδιαίτερα σημαντική θέση σε αυτή τη μορφή πάλης ήταν εκείνη όπου ένας από τους διαγωνιζόμενους ήταν ξαπλωμένος στην κοιλιά του με το άλλο στην πλάτη του προσπαθώντας να τον πνίξει.
Σίγουρα έκανε την εμφάνισή της πριν από την εποχή του Σόλωνα γιατί σύμφωνα με πληροφορίες του Αισχίνη ,με νόμο ο Σόλωνας επέβαλε κανόνες για την λειτουργία της.
Η ιστορία και το νόημα της λέξης “Μισιρλού” πίσω από το γνωστό τραγούδι
Έξαλλη η Καραβάτου με Μπαλάσκα γι αυτά που είπε για τον Μαζωνάκη: «Ρε Σταύρο, κάνουμε σοβαρή κουβέντα»
Είναι χαρακτηριστικό το click here επεισόδιο που έγινε στους ολυμπιακούς αγώνες του διάσημου παλαιστή Μίλωνα του Κροτωνιάτη. Όταν ανεκηρύχθει νικητής στην πάλη ανδρών «ακονιτί» και πήγαινε να στεφανωθεί επευφημούμενος από το κοινό σκόνταψε και παραπατώντας ακούμπησε στο χώμα με το ένα γόνατο.
Το ταπί πρέπει να είναι τοποθετημένο με τέτοιον τρόπο ώστε γύρω από αυτό να υπάρχει αρκετός χώρος με σκοπό να εξασφαλιστεί η ομαλή διεξαγωγή των αγώνων.
Οι επίδεσμοι θα πρέπει να είναι καλυμμένοι με ελαστική ταινία.
Σπαρτιάτες ,σαν έσπασαν τα δόρατα και τα σπαθιά τους, έπεσαν πάνω στους εχθρούς με γυμνά χέρια χωρίς όπλα . Ας μην μας διαφεύγει ότι είναι η πρώτη μορφή αγώνα χωρίς όπλα. Τόσο στην ελληνική μυθική παράδοση, όσο και στις παραδόσεις των άλλων λαών η πάλη πάντα σχετιζόταν με τον αγώνα του ανθρώπου για επιβίωση ενώ ουσιαστικά αποτύπωνε μέσα στο χρόνο την προσπάθειά του για κατάκτηση του πολιτισμού και την επικράτησή του απέναντι στη φύση και τη μοίρα του. Τα πρώτα αρχαιολογικά ευρήματα τα σχετικά με την πάλη στον ελλαδικό χώρο προέρχονται από την Μινωική Κρήτη. Κατά τον Βιργίλιο η παλαίστρα ,η προσωποποίηση της πάλης, θεωρούνταν μια νέα που την ερωτεύθηκε ο Ερμής .
Φαίνεται ότι οι ευγενείς Βαβυλώνιοι ,όπως αργότερα και οι ευγενείς μερικών άλλων ,θεωρούσαν την άθληση και τη συμμετοχή στα διάφορα αθλήματα σαν αποκλειστικό τους προνόμιο.
Η πάλη αποτελεί ένα από τα πλέον αρχαία αγωνίσματα, που θα πρέπει δε να είναι παλαιότερο και από το δρόμο αν και το πρώτο ολυμπιακό αγώνισμα είναι δρόμος.
τεχνικώτατον και πανουργότατον των αθλημάτων Η πάλη παρουσιάζεται ως πολιτισμός και μάθηση της τέχνης.